't denken lukt nu toch niet meer en we leven meer één keer
Over het algemeen houd ik absoluut niet van Nederlandstalige muziek. Ik vind het Nederlands een platte, lelijke taal waar maar weinig eer aan te behalen valt in een songtekst, en alles klinkt nu eenmaal beter in het Engels (en nog beter in het Frans, trouwens). Maar heel af en toe maak ik een uitzondering: als het Nederlands heel poëtisch is geschreven. Dat is zo bij Spinvis en Roosbeef, maar ook bijvoorbeeld bij Doe Maar. En hierbij:Dit is 'Meer Bij' van Fratsen en ik vind het echt heel leuk gedaan: dat folk-element en het feit dat het een dranklied is, inclusief redelijk bezopen klinkende zanger. Ik moet helaas dus wéer een uitzondering maken in mijn afkeer tegen Nederlandstalige muziek...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten